Czy nie byłoby dobrze, droga Luciano żebyś sobie odnowiła wyobrażenie o siostrach klauzurowych jakie masz na podstawie powieści Manzoniego? (I Promessi Sposi, Alessandro Manzoni powieść z 1827 roku, opowiada o czasach XVII wieku)
W ten sposób siostry zza klauzury odpowiedziały na program telewizyjny znanej prezenterki Luciany Littizzetto, która wykorzystując i pokazując na wizji „inwazję”
sióstr klauzurowych na papieża Franciszka podczas spotkania w katedrze w Neapolu sugerowała dosłownie seksualny kontekst tego zachowania. Według niej zachowały się w ten sposób, ponieważ papież jest dla tych sióstr pierwszym mężczyzną, którego widzą od wielu lat. Swoją drogą kardynał Crescienzio Sepe sam sprowokował tę zabawną sytuację, podgrzewając atmosferę. Filmik z tego spotkania można zobaczyć na Youtube 
Jaki obraz życia zakonnego mają dzisiaj ludzie świeccy? Co myślą o zakonnikach i zakonnicach nasi wierni z kościoła, a co myślą „niewierni” którzy do kościoła nie chodzą, a my oczekujemy, że powinni chodzić? Oczywiście najlepiej byłoby zapytać ich samych o to. Jakie wyobrażenie o współczesnych zakonnikach i zakonnicach mają przeciętni ludzie?
Życie zakonne zmieniło się diametralnie. Śpiewająca siostra Cristina Scucci, rockowy zespół Daj spokój, narciarskie mistrzostwa duchownych, to tylko niektóre przykłady jak życie zakonne nie tylko dostosowuje się do nowych warunków, ale w niektórych przejawach wyprzedza przeciętność. Czy to dobrze, czy źle dla życia zakonnego? Z pewnością kryterium tego, czy takie inicjatywy są z korzyścią dla charyzmatu życia zakonnego, czy odwrotnie wpływają na osłabienie życia zakonnego, nie powinno być kryterium popularności tych osób w Internecie, ani ilość „lajków” na Facebook.
Istotne są nie te zewnętrzne przejawy, ale zmiany, które zachodzą wewnątrz wspólnot, zmiany które powodują trwałe przewartościowanie postaw, celów, aspiracji zakonników i zakonnic. Jakim zmianom uległo życie zakonne nie przez dwa ostatnie wieki, ale w ciągu ostatnich 30 lat? Na to pytanie czasem trudno dać odpowiedź będąc zakonnikiem i uczestnicząc w powolnym procesie, który wprowadza nowe technologie do klasztorów, nowe pomysły w duszpasterstwie, nowe możliwości jak być zakonnikiem w świecie. Jeszcze trwa rok życia konsekrowanego i daje nam możliwość żeby o tym mówić i wyciągać wnioski.
Co pociąga dzisiaj młodych ludzi do życia zakonnego? Mam wrażenie, ze wcale nie te nowe możliwości, nie nowa technologia. Ci młodzi w tym są zanurzeni od dzieciństwa, oni szukają czegoś innego. Ale to nie znaczy, że chcą się odciąć od świata, oni korzystając z całej nowej technologii, która dla nich jest naturalna, chcieliby jednocześnie znaleźć coś, co się nie zmienia tak szybko, jak nowe telefony komórkowe. Szukają czegoś trwałego, szukają tradycji, szukają głębi. Czasem nie znajdując tego, czego szukają w naszych wspólnotach i w naszej eklezjologii zachwycają się tradycjonalizmem. Takich młodych spotkałem w nowicjatach Brazylii i USA. To zależy też od poziomu życia w danym kraju. Dlatego nawet ilość powołań nie mówi wiele o tym czy życie zakonne spełnia swoją rolę, czy nie. W biednym kraju może być wielu młodych ludzi, którym imponuje nie samo życie zakonne, ale to, co może im dać osobiście pozycja księdza, lub zakonnika. To często jest w niektórych krajach wyższy standard życia, możliwości podróżowania. Często jest to okazja do wyrwania się z braku perspektyw.
W jakim kierunku ewoluuje życie zakonne? Nie zapominajmy, że życie zakonne w niektórych dziedzinach w przeszłości nie tylko było prekursorem nowych rozwiązań, ale także dawało „duszę” temu światu. Czy dzisiaj jest tak samo?